Dendrobium miyakei

Schlechter 1919
Podrodzina: Epidendroideae
Plemię: Dendrobieae
Podplemię: Dendrobiinae

 

Foto: © Piotr Piesik. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Dendrobium miyakei

Synonimy:

D. hainanense Masamune i Hayata nie Rolfe, D. irayense Ames i Quisumbing, D. pseudo-hainense Masamune, D. victoriae-reginae Loher var. miyakei (Schlechter) Liu and Su. H. Wood (ref. 582) uważa, że D. miyakei i D. irayense są odrębnymi jednostkami.

Występowanie

Tajwan i Filipiny. Spotyka się je na Mt. Iraya na wyspie Batan oraz na wyspach Botel Tobago i Lu-Tao położonych ok. 97 km na południowy wschód od Tajwanu. Rosną zwykle w półcieniu na gałęziach rośliny Ficus retusa w banianowych dżunglach, na wysokościach ok. 300 m.

Klimat:

Zanotowane skrajne temperatury to 35°C i 10°C.
Średnia wilgotność ponad 80% przez cały rok.
Opady od 97 mm w kwietniu do 350 mm przez całe lato.
Średnie temperatury (dzień/noc) od 22,7/17,7°C w styczniu do 29,3/23,8°C przez całe lato.
Okres kwitnienia: Od lipca do marca.

 

Informacje o roślinie i kwiatach:

Wielkość i typ rośliny:

Epifit o sympodialnym typie wzrostu osiągający 30-91 cm wysokości.

Pseudobulwy:

Pseudobulwy mają 30-91 długości. Są trzcinowate, skupione blisko siebie, nie rozgałęziają się, mogą zwisać lub być wyprostowane. Węzły są rozdęte.

Liście:

Liczne. Liście mają 8-10 cm długości, są podłużno-lancetowate, ostro zakończone i opadają.

Kwiatostan:

Krótki. Kwiaty rosną w gronach, które wyrastają z węzłów na bezlistnych pseudobulwach. Przylistki kwiatowe są purpurowe.

Kwiaty:

4-8 w każdym kwiatostanie. Małe, bez zapachu, kwiaty mają 1,0-1,8 cm średnicy. Są ułożone w efektowne grono. Części kwiatu są w kolorze od żywej purpury do karmazynowego z ciemnymi prążkami. Boczne płatki zewnętrzne ją jajowate, płatek grzbietowy jajowato-lancetowaty, a płatki okółka wewnętrznego lancetowato-eliptyczne. Prosta warżka jest odwrotnie lancetowata i przy podstawie ma zgrubienie w kształcie podkowy.

Tłumaczenie: Grażyna Siemińska


-----------------  U P R A W A  ----------------

Temperatura:

Roślina ciepłolubna.

Średnia temperatura latem w dzień wynosi 29°C, w nocy 23-24°C, z dobową różnicą 6°C.

Światło:

18000-30000 luksów. Niebo nad naturalnymi siedliskami jest zwykle zachmurzone.

Podlewanie:

Przez cały rok opady deszczu są umiarkowane, a nawet obfite, z 1-2-miesięcznym nieco bardziej suchym okresem na wiosnę. Rośliny powinny być regularnie podlewane. Korzystne może być używanie ciepłej wody.

Nawożenie:

Rośliny należy nawozić co tydzień 1/4-1/2 zalecanej dawki nawozu dla storczyków. Nawóz o dużej zawartości azotu jest korzystny w okresie od wiosny do połowy lata, a nawóz bogatszy w fosfor powinien być stosowany późnym latem i jesienią.

Podłoże:

Zamontowanie na paproci drzewiastej lub na kawałku korka odpowiada ich często zwisającemu pokrojowi. Taka uprawa wymaga jednak utrzymania wysokiej wilgotności powietrza, a w lecie codziennego podlewania. Jeżeli roślin nie można zamontować, to stosujemy małe doniczki lub wiszące koszyczki wypełnione luźnym. szybko przesychającym podłożem. Przesadzanie można wykonywać w dowolnym czasie, gdy tylko rosną nowe korzenie.

Wilgotność powietrza:

80-85% przez cały rok.

Okres spoczynku:

Średnia temperatura dnia zimą wynosi 23-26°C, a średnia nocy 18-20°C, z amplitudą dobową 5-6°C. W zimie ilość wody można nieco zmniejszyć, zwłaszcza jeśli rośliny uprawiane są w warunkach ciemnego, krótkiego dnia, który występuje w Polsce, ale rośliny nigdy nie powinny być zupełnie pozbawione wody. Hodowcy podają, że rośliny tolerują uprawę w temperaturach umiarkowanych do chłodnych. Uprawę w takich warunkach należy jednak prowadzić z rozwagą i w niższych temperaturach rośliny utrzymywać bardziej sucho.